رسانه های زنجیره ای که تعدادشان هم زیادتر شده تا یکی به نعل بزند و یکی به میخ، در این روزها سعی دارند نام دیگری برای ماله کشی های رئیس جمهور و همراهان ایشان در سفر خوزستان پیدا کنند غافل از اینکه « آن را که عیان است چه حاجت به بیان است»! و جامعه کم و بیش با این نحو تبلیغات نخ نما شده از گذشته آشنایی کامل دارد زیرا رئیس جمهور دولتهای نهم و دهم نیز با این روش عمل می کرد تا جایی که در یک سفر دور دست به آمریکای جنوبی، بوسه بر دستان پیرزنی که مادر رئیس جمهور ونزوئلا بود زد و یکبار هم در باغچه کوچک محل اقامتش در تهران در حالی که زیر شلواری به تن داشت و به کشت و کار سبزی جات مشغول بود تا به ظاهر شکار دوربین یک خبرنگار شود و با او مصاحبه کوتاهی داشته باشد!
حالا این رئیس جمهور دولت چهاردهم است که ضمن بازدید از یک پروژه ساختمانی، ماله به دست می گیرد و همراهان هم به کمک او می آیند تا دیواری یگ رگ آجر بالاتر برود! و معضل کمبود وگرانی مسکن در کشور مرتفع گردد! که انگار این اقدام هم چون کلمه وفاق یک اسم رمز است تا دولت چهاردهم بتواند در اقصی نقاط کشور طرفداران پروپا قرص تری برای دوره پانزدهم پیدا کند که هرکدام در خور توان خود به کمک پوپولیستی های آن بشتابند زیرا اعضا کابینه و معاونان آنها و حتی استانداران و فرمانداران و بخشداران و مدیران کل دیگر وزارت خانه ها، از ریز و درشت نیز مشغول همین بازیهای رسانه پسند هستند تا به نوعی در قالب خدمت ارائه شود اگر چه در متن قوانین برای انجام وظیفه هر مسئول شرحی مکتوب شده که اگر مو به مو اجرایی شود، هیچ مشکلی در جامعه باقی نمی ماند.
به فراموشی سپردن هر یک از قوانین و آیین نامه های اجرایی، اولین خطایی است که می تواند یک مدیر یا مسئول را ناموفق جلوه دهد زیرا بر اساس ضرب المثل معروف در بین این طیف از جامعه « مدیر موفق کسی است که صندلی تنبلی را برای خود نگهدارد» و این رمز بکارگیری یک به یک افرادی است که در بستر شغل یا حرفه ای مشغول بکار هستند تا هر کدام پیرامون نابسامانی ها در بطن آن پاسخگو باشند.
حالا زمانی که رئیس جمهور ماله به دست می گیرد، نشان از ضعف متولی وزارت راه و شهرسازی و دهها بنیاد مختلف در این باره است و اگر نهادهای قانونگذار و ناظر به بحث های اجرایی به منظور رفع چالش های موجود در آن مداخله می نمایند، می توان به ناتوانی قوه مجریه ای پی برد که اوقات گرانبهای خود را به جای پاسخگویی به مطالبات هزاران معضل موجود، صرف اموری چون ماله کشی نمادین می کند! که اصولاً نه تنها وظیفه او نیست بلکه نظارت بر اجرای هرچه سریعتر و بهتر تامین مسکن در حیطه مسئولیت وزیر راه و شهرسازی است تا اگر از امور خانه داری وقت اضافه آوردند، صرف حل و فصل مشکلات این وزارتخانه کنند و همچنین معاون رئیس جمهور در سازمان حفاظت محیط زیست هم که دور کاری های زمان آلودگی هوا را مشمول خود می دانند، در بقیه اوقات نگاهی هم به پرونده فرونشست زمین، بحران بی آبی و نابودی جنگلها و مراتع کشور داشته باشند و استانداران و به خصوص والیان استانهای استراتژیکی چون اصفهان همه امور جنبی از جمله هتل سازی و توجه به جمع فرهیختگان و بازرگانان و صنعتگران و هنرمندان که اکثراً جنبه مادی دارد به متولیان مربوطه از جمله شهرداران و مدیران کل اقتصادی و اجتماعی و مالی واگذار نموده و شخصاً به چالش های زیرساختی در حال انهدام چون بحران آب در تابستان پیش رو و مقابله با آلوده کنندگان هوا و از همه مهمتر پیشگیری از خطرات فرونشست زمین در شهرها بپردازند تا غافلگیر نشوند.
مسلم است عدول از انجام وظایف محوله در هر یک از مسئولان و تمایل به امور نمایشی را می توان به گونه ای پوپولیستی تشبیه کرد که اگر این نیست؛ پس چیست؟
حالا این رئیس جمهور دولت چهاردهم است که ضمن بازدید از یک پروژه ساختمانی، ماله به دست می گیرد و همراهان هم به کمک او می آیند تا دیواری یگ رگ آجر بالاتر برود! و معضل کمبود وگرانی مسکن در کشور مرتفع گردد! که انگار این اقدام هم چون کلمه وفاق یک اسم رمز است تا دولت چهاردهم بتواند در اقصی نقاط کشور طرفداران پروپا قرص تری برای دوره پانزدهم پیدا کند که هرکدام در خور توان خود به کمک پوپولیستی های آن بشتابند زیرا اعضا کابینه و معاونان آنها و حتی استانداران و فرمانداران و بخشداران و مدیران کل دیگر وزارت خانه ها، از ریز و درشت نیز مشغول همین بازیهای رسانه پسند هستند تا به نوعی در قالب خدمت ارائه شود اگر چه در متن قوانین برای انجام وظیفه هر مسئول شرحی مکتوب شده که اگر مو به مو اجرایی شود، هیچ مشکلی در جامعه باقی نمی ماند.
به فراموشی سپردن هر یک از قوانین و آیین نامه های اجرایی، اولین خطایی است که می تواند یک مدیر یا مسئول را ناموفق جلوه دهد زیرا بر اساس ضرب المثل معروف در بین این طیف از جامعه « مدیر موفق کسی است که صندلی تنبلی را برای خود نگهدارد» و این رمز بکارگیری یک به یک افرادی است که در بستر شغل یا حرفه ای مشغول بکار هستند تا هر کدام پیرامون نابسامانی ها در بطن آن پاسخگو باشند.
حالا زمانی که رئیس جمهور ماله به دست می گیرد، نشان از ضعف متولی وزارت راه و شهرسازی و دهها بنیاد مختلف در این باره است و اگر نهادهای قانونگذار و ناظر به بحث های اجرایی به منظور رفع چالش های موجود در آن مداخله می نمایند، می توان به ناتوانی قوه مجریه ای پی برد که اوقات گرانبهای خود را به جای پاسخگویی به مطالبات هزاران معضل موجود، صرف اموری چون ماله کشی نمادین می کند! که اصولاً نه تنها وظیفه او نیست بلکه نظارت بر اجرای هرچه سریعتر و بهتر تامین مسکن در حیطه مسئولیت وزیر راه و شهرسازی است تا اگر از امور خانه داری وقت اضافه آوردند، صرف حل و فصل مشکلات این وزارتخانه کنند و همچنین معاون رئیس جمهور در سازمان حفاظت محیط زیست هم که دور کاری های زمان آلودگی هوا را مشمول خود می دانند، در بقیه اوقات نگاهی هم به پرونده فرونشست زمین، بحران بی آبی و نابودی جنگلها و مراتع کشور داشته باشند و استانداران و به خصوص والیان استانهای استراتژیکی چون اصفهان همه امور جنبی از جمله هتل سازی و توجه به جمع فرهیختگان و بازرگانان و صنعتگران و هنرمندان که اکثراً جنبه مادی دارد به متولیان مربوطه از جمله شهرداران و مدیران کل اقتصادی و اجتماعی و مالی واگذار نموده و شخصاً به چالش های زیرساختی در حال انهدام چون بحران آب در تابستان پیش رو و مقابله با آلوده کنندگان هوا و از همه مهمتر پیشگیری از خطرات فرونشست زمین در شهرها بپردازند تا غافلگیر نشوند.
مسلم است عدول از انجام وظایف محوله در هر یک از مسئولان و تمایل به امور نمایشی را می توان به گونه ای پوپولیستی تشبیه کرد که اگر این نیست؛ پس چیست؟
حسن روانشید - روزنامه‌نگار پیشکسوت
