حالا بازهم رجزخوانی کنید که چگونه با یکی دو درجه بالا و پایین رفتن هوای کلان‌شهر اصفهان در پانزدهمین روز از خردادماه یعنی گام اول گرما، نه‌تنها برق به‌طور پیاپی قطع و وصل شد بلکه جریان آب شرب جاری در شبکه شهر 5/2 میلیون نفری به مدت ۲۴ ساعت تمام مختل می‌گردد تا بازهم اهالی آن و کسانی که فاقد منابع ذخیره و موتورپمپ بودند سطل و بوکه به دست دربه‌در کوچه و خیابان باشند، غافل از اینکه تا چند وقت قبل و پس‌ازآن سیل تبلیغات شرکت آب و فاضلاب استان همانند گذشته از طریق رسانه‌های دیداری، شنیداری، مکتوب و مجازی به مشکل‌گشای رپورتاژ جاری بود و در کنار آن مسئولان شبکه تولید و توزیع برق این نوید را می‌دادند که پیش‌بینی‌های لازم انجام شده تا تابستان امسال را بدون قطعی سپری کنیم!
اینگونه دلگرمی دادن‌ها در بستر تأمین آب آشامیدنی و برق مورداحتیاج جامعه در استان و بخصوص کلان‌شهر اصفهان پیشینه نیم‌قرنی دارد که قبل از آن اگرچه آب موردنیاز از طریق نهرها و چاه‌های آب خانگی تأمین می‌شد و تنها در بهداشت آن‌ها شک و تردید وجود داشت چون آمار بیماران اسکارید یا همان کرم روده بسیار گسترده بود اما تقریبا هیچ نقطه از استان اصفهان با کمبود و نقصان آب مواجه نمی‌شد چنانکه تنها سیلاب عظیمی در سال ۱۳۳۳ توانست همه ذخایر زیرزمینی موردنیاز را برای پانزده سال تأمین نماید و رودخانه زاینده‌رود هم فارغ از دارا بودن سدی که ده سال بعدازاین سیل روی آن زده شد خروشان بود تا تالاب گاوخونی در منتهاالیه این مسیر همچنان گسترده باشد؛ اما احداث سد نه‌تنها این روند چند هزارساله را دگرگون کرد بلکه باعث شده درصد قابل توجهی از ذخایر زیرزمینی نیز تخلیه و بحران‌هایی چون فرونشست را در سطح استان و بخصوص در مسیر زاینده‌رود و کلان‌شهر اصفهان رونمایی کند.
اگرچه متولیان تأمین و انتقال آب موردنیاز شرب این استان در تمام طول این نیم‌قرن با دادن قول و وعده‌های توخالی جامعه را امیدوار می‌کردند. اما خودشان هم به آنچه می‌گفتند باور نداشتند بلکه انجام‌وظیفه بود تا زمان بگذرد و هرکدام حکم بازنشستگی را دریافت و بدون اینکه نهادی پیدا شود و از یک‌به‌یک این ترک فعل کنندگان بازخواست کند به نهان‌خانه‌ها رفته تا افسار این نابسامانی خلق‌شده پس از قرن‌های متمادی استمرار اکوسیستم به نسل و مدیران بعدی سپرده شود که همچنان وعده دهند و اگر اتفاق ناخواسته‌ای به‌جز وعیدهای آن‌ها پیش آمد از توجیه «غافلگیر شدیم» آن‌هم در نیمه خردادماه که هنوز فصل بهار جاری است استفاده کنند و بازهم نهادی برای بازخواستشان پای‌کار نیاید؟!
اگرچه تا قبل از آن نوید معروف «آسوده بخوابید که ما بیداریم» را داده بودند که این وعده‌های توخالی سال‌های دراز خوراک تبلیغاتی و رپورتاژ آگهی بعضی رسانه‌های خاص باشد و مدیرعامل عمری این شرکت متولی تامین آب شرب را در اصفهان پس از یازده سال درجا زدن پله‌های نردبان ترقی را طی کرده و به ریاست شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور و در ادامه معاونت وزارت نیرو منصوب شود و هیچ نهادی از او تحقیق و تفحص نکند در طول یازده سال قبل از آن کدام گام مثبت را در جهت مدیریت تامین آب پایدار و بازسازی سیستم نیم‌قرنی آن برداشته است که امروز در فصل بهار و قبل از شروع گرمای تابستان شبکه آبرسانی کلان‌شهر اصفهان نتواند نیاز جمعیت 5/2 میلیون نفری را تأمین و طی ۲۴ ساعت زن و مرد دبه و سطل به دست به دنبال تأمین آب آشامیدنی خود و اعضای خانواده باشند!
ششم مردادماه سال ۱۴۰۲ مدیرعامل آبفای استان اصفهان به رسانه‌ها از پیشرفت ۶۰ درصدی تقویت خطوط آبرسانی هسته مرکزی، جنوب غرب و شمال غرب اصفهان و خبر داد و گفته بود: «این فاز شامل اجرای سه پروژه در نقاط مختلف شهر ازجمله ساخت مخزن و خرید و لوله‌گذاری در قطرهای مختلف می‌باشد و اعتباری بالغ‌بر هزار و دویست میلیارد ریال برای تکمیل آن پیش‌بینی شده است که از محل اعتبارات تنش آبی وزارت نیرو و قسمتی نیز از محل بودجه‌های جاری شرکت تامین می‌شود. با توجه به قدمت و فرسودگی شبکه آبرسانی و بلندمرتبه‌سازی در اکثر نقاط شهر و عدم تناسب زیرساخت‌های شبکه توزیع آب با رشد ساخت‌وسازها در مناطق یادشده، لزوم توسعه و اصلاح خطوط و افزایش ظرفیت مخازن ذخیره، شرکت آب و فاضلاب را بر آن داشت که در مرحله اول پیشنهادی در قالب تعریف ۳ پروژه جهت عقد قرارداد ارائه نمایند. تأمین زمین موردنیاز جهت احداث مخزن، عبور لوله از بزرگراه‌های اصلی شهر، اخذ مجوزهای حفاری و عبور از تأسیسات دیگر شرکت‌های خدمات رسان از موانع اصلی بر سر راه پیشرفت این پروژه‌ها است و امیدواریم با همراهی و تعامل دستگاه‌های اجرایی در آینده نزدیک شاهد تکمیل و بهره‌برداری این پروژه‌ها و افزایش سطح رضایتمندی مردم از خدمات شرکت آبفا باشیم» و حالا پس از گذشت نزدیک به یکسال از آن وعده‌ها بازهم این همان مدیرعامل سال قبل است که اظهار می‌دارد «تاکنون ۲۰۰ کیلومتر از شبکه فرسوده فاضلاب شهر اصفهان نوسازی شده و ۴۴ کیلومتر از شبکه در اولویت بازسازی و نیازمند ۲۲۰۰ میلیارد تومان اعتبار است. شبکه جمع‌آوری فاضلاب شهر اصفهان از دهه ۱۳۴۰ به‌منظور افزایش سطح بهداشت فردی و اجتماعی شهروندان آغاز شد و تاکنون بیش از چهار هزار کیلومتر لوله‌گذاری در این کلان‌شهر انجام شده است.
پیشرو بودن اصفهان در احداث شبکه فاضلاب در کشور باعث شده تا مشکلات و عوارض فرسودگی و فروریزش در شبکه قدیمی آن، زودتر از شهرهای دیگر مشاهده شود.» و البته تاکنون هیچ‌یک از دو مدیرعامل این شرکت طی پانزده سال گشته که تمام درآمدهای کلان این مجموعه را هزینه غیرضروری ها کرده‌اند به این مسئله مهم اقرار نکرده‌اند که فرصت‌های طلایی را همراه با بودجه‌هایی قابل‌توجه و درآمدهای بسیار صرف تعویض شبکه‌های آب و فاضلاب شهر ننموده تا اینگونه غافلگیر نشوند زیرا در طول این نیم‌قرن فقط در یک مورد آن‌هم به دلیل اختلال فنی و در ادامه چالشی عظیم در تصفیه‌خانه باب شیخ علی کلان‌شهر اصفهان با قطعی آب چهل‌وهشت ساعته مواجه شدند و بالطبع اینگونه موارد می‌تواند تکرار شود.
اینگونه دلگرمی دادن‌ها در بستر تأمین آب آشامیدنی و برق مورداحتیاج جامعه در استان و بخصوص کلان‌شهر اصفهان پیشینه نیم‌قرنی دارد که قبل از آن اگرچه آب موردنیاز از طریق نهرها و چاه‌های آب خانگی تأمین می‌شد و تنها در بهداشت آن‌ها شک و تردید وجود داشت چون آمار بیماران اسکارید یا همان کرم روده بسیار گسترده بود اما تقریبا هیچ نقطه از استان اصفهان با کمبود و نقصان آب مواجه نمی‌شد چنانکه تنها سیلاب عظیمی در سال ۱۳۳۳ توانست همه ذخایر زیرزمینی موردنیاز را برای پانزده سال تأمین نماید و رودخانه زاینده‌رود هم فارغ از دارا بودن سدی که ده سال بعدازاین سیل روی آن زده شد خروشان بود تا تالاب گاوخونی در منتهاالیه این مسیر همچنان گسترده باشد؛ اما احداث سد نه‌تنها این روند چند هزارساله را دگرگون کرد بلکه باعث شده درصد قابل توجهی از ذخایر زیرزمینی نیز تخلیه و بحران‌هایی چون فرونشست را در سطح استان و بخصوص در مسیر زاینده‌رود و کلان‌شهر اصفهان رونمایی کند.
اگرچه متولیان تأمین و انتقال آب موردنیاز شرب این استان در تمام طول این نیم‌قرن با دادن قول و وعده‌های توخالی جامعه را امیدوار می‌کردند. اما خودشان هم به آنچه می‌گفتند باور نداشتند بلکه انجام‌وظیفه بود تا زمان بگذرد و هرکدام حکم بازنشستگی را دریافت و بدون اینکه نهادی پیدا شود و از یک‌به‌یک این ترک فعل کنندگان بازخواست کند به نهان‌خانه‌ها رفته تا افسار این نابسامانی خلق‌شده پس از قرن‌های متمادی استمرار اکوسیستم به نسل و مدیران بعدی سپرده شود که همچنان وعده دهند و اگر اتفاق ناخواسته‌ای به‌جز وعیدهای آن‌ها پیش آمد از توجیه «غافلگیر شدیم» آن‌هم در نیمه خردادماه که هنوز فصل بهار جاری است استفاده کنند و بازهم نهادی برای بازخواستشان پای‌کار نیاید؟!
اگرچه تا قبل از آن نوید معروف «آسوده بخوابید که ما بیداریم» را داده بودند که این وعده‌های توخالی سال‌های دراز خوراک تبلیغاتی و رپورتاژ آگهی بعضی رسانه‌های خاص باشد و مدیرعامل عمری این شرکت متولی تامین آب شرب را در اصفهان پس از یازده سال درجا زدن پله‌های نردبان ترقی را طی کرده و به ریاست شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور و در ادامه معاونت وزارت نیرو منصوب شود و هیچ نهادی از او تحقیق و تفحص نکند در طول یازده سال قبل از آن کدام گام مثبت را در جهت مدیریت تامین آب پایدار و بازسازی سیستم نیم‌قرنی آن برداشته است که امروز در فصل بهار و قبل از شروع گرمای تابستان شبکه آبرسانی کلان‌شهر اصفهان نتواند نیاز جمعیت 5/2 میلیون نفری را تأمین و طی ۲۴ ساعت زن و مرد دبه و سطل به دست به دنبال تأمین آب آشامیدنی خود و اعضای خانواده باشند!
ششم مردادماه سال ۱۴۰۲ مدیرعامل آبفای استان اصفهان به رسانه‌ها از پیشرفت ۶۰ درصدی تقویت خطوط آبرسانی هسته مرکزی، جنوب غرب و شمال غرب اصفهان و خبر داد و گفته بود: «این فاز شامل اجرای سه پروژه در نقاط مختلف شهر ازجمله ساخت مخزن و خرید و لوله‌گذاری در قطرهای مختلف می‌باشد و اعتباری بالغ‌بر هزار و دویست میلیارد ریال برای تکمیل آن پیش‌بینی شده است که از محل اعتبارات تنش آبی وزارت نیرو و قسمتی نیز از محل بودجه‌های جاری شرکت تامین می‌شود. با توجه به قدمت و فرسودگی شبکه آبرسانی و بلندمرتبه‌سازی در اکثر نقاط شهر و عدم تناسب زیرساخت‌های شبکه توزیع آب با رشد ساخت‌وسازها در مناطق یادشده، لزوم توسعه و اصلاح خطوط و افزایش ظرفیت مخازن ذخیره، شرکت آب و فاضلاب را بر آن داشت که در مرحله اول پیشنهادی در قالب تعریف ۳ پروژه جهت عقد قرارداد ارائه نمایند. تأمین زمین موردنیاز جهت احداث مخزن، عبور لوله از بزرگراه‌های اصلی شهر، اخذ مجوزهای حفاری و عبور از تأسیسات دیگر شرکت‌های خدمات رسان از موانع اصلی بر سر راه پیشرفت این پروژه‌ها است و امیدواریم با همراهی و تعامل دستگاه‌های اجرایی در آینده نزدیک شاهد تکمیل و بهره‌برداری این پروژه‌ها و افزایش سطح رضایتمندی مردم از خدمات شرکت آبفا باشیم» و حالا پس از گذشت نزدیک به یکسال از آن وعده‌ها بازهم این همان مدیرعامل سال قبل است که اظهار می‌دارد «تاکنون ۲۰۰ کیلومتر از شبکه فرسوده فاضلاب شهر اصفهان نوسازی شده و ۴۴ کیلومتر از شبکه در اولویت بازسازی و نیازمند ۲۲۰۰ میلیارد تومان اعتبار است. شبکه جمع‌آوری فاضلاب شهر اصفهان از دهه ۱۳۴۰ به‌منظور افزایش سطح بهداشت فردی و اجتماعی شهروندان آغاز شد و تاکنون بیش از چهار هزار کیلومتر لوله‌گذاری در این کلان‌شهر انجام شده است.
پیشرو بودن اصفهان در احداث شبکه فاضلاب در کشور باعث شده تا مشکلات و عوارض فرسودگی و فروریزش در شبکه قدیمی آن، زودتر از شهرهای دیگر مشاهده شود.» و البته تاکنون هیچ‌یک از دو مدیرعامل این شرکت طی پانزده سال گشته که تمام درآمدهای کلان این مجموعه را هزینه غیرضروری ها کرده‌اند به این مسئله مهم اقرار نکرده‌اند که فرصت‌های طلایی را همراه با بودجه‌هایی قابل‌توجه و درآمدهای بسیار صرف تعویض شبکه‌های آب و فاضلاب شهر ننموده تا اینگونه غافلگیر نشوند زیرا در طول این نیم‌قرن فقط در یک مورد آن‌هم به دلیل اختلال فنی و در ادامه چالشی عظیم در تصفیه‌خانه باب شیخ علی کلان‌شهر اصفهان با قطعی آب چهل‌وهشت ساعته مواجه شدند و بالطبع اینگونه موارد می‌تواند تکرار شود.
حسن روانشید - روزنامه‌نگار پیشکسوت
