بسیاری از کارکنان و مسافرین شهر تهران روزانه بین ۲تا۳ ساعت از عمر ارزشمندشان را در ترافیک‌های دردناک و آزار دهند و ضایع کننده عمر و نابودکننده آرامش در شهر تهران و کلان شهرها از دست مي دهند . طی نیم قرن گذشته روند افزایش ترافیک شیب تندی داشته و اکنون در شرایط غیر قابل تحملی قرار گرفته ایم. ابتدا لازم است عواقب و خسارت‌های ترافیک دردناک تهران و کلانشهرهای ایران را مرور نمائيم که از جمله آنها عبارتند از:
۱- انتشار ده‌ها هزار تن co2 در هواي فضای تهران و کلان شهرها که منجر به مرگ بیش از ده هزار نفر در سال و دچار شدن ده‌ها هزار نفر به انواع بيماري‌هاي سخت و دردآور کوتاه مدت و بلند مدت و دردهای لاعلاج می گردند.
۲- اتلاف و ضایع شدن ده‌ها میلیون لیتر بنزین و گازوئیل در ترافیک تهران و کلانشهرها که منجر به از بین رفتن بیش از ۵ میلیارد دلار سرمایه‌های ملی بین نسلی می گردد.
۳- انواع تصادفات جزئی و سخت که منجر به جراحت و کشته شده هزاران نفر از هموطنان عزیزمان می گردد.
آیا ترافیک درد بی درمان است؟ شاید هیچ شهری در جهان شدت و وسعت دامنه ترافیک شهر تهران را نداشته باشد.
همه عقلا و حکومت‌ها و دولت‌های توسعه یافته جهان در جهت درمان این درد جانکاه اقدامات اثرگذار و ارزشمندی انجام داده اند و مردم خود را به آرامش نسبی رسانده‌اند و شر دیو خون آشام ترافیک‌های سنگین را از سر ملتشان کوتاه نمودند. شهر استامبول در طول روز حدود ۲۵میلیون نفر ساکن و مسافر دارد طول این شهر حدود صد کیلومتر و عرض آن بطور متوسط ۱۵ کیلومتر است اما ترافیک این شهر خصوصا در مکان‌های پر تردد کمتر از شهر تهران است چرا؟
ستون فقرات حمل و نقل استامبول اتوبوس است بیش از ۸ هزار اتوبوس جدید و کم مصرف در این شهر فعال هستند. سرفاصله اتوبوس‌ها از یکدیگر حدود ۶۰ثانیه است متروی استامبول از نظر طول و تعداد خطوط کمتر از نصف تهران است اما از نظر تعداد واگن به طول خطوط، شرایط بسیار مناسب تری دارد لذا از بهره وری بالاتری برخوردار است. سرفاصله هر قطار مترو حدود سه دقیقه است. راه حل اساسی معضل ترافیک تهران در درجه اول دو مطلب است 1- تامین ۵هزار اتوبوس مدرن مورد نیاز تهران 2- تامین کمبود ۱۵۰۰ واگن مترو مورد نیاز
لازم نیست بابت بحران ترافیک تهران، شهرداری به اعدام محکوم شود اما هر روز تاخیر در تامین اتوبوس و واگن‌های مورد نیاز تهران و کلانشهرها خیانت به ملت و کشور است و عاملین چنین خیانتی بی شک می بایست شناسایی ومحاکمه و متناسب با نقش خود در این ظلم‌ها مجازات شوند. ممکن است در بررسی جامع و عمیق عاملین این معضل و بحران بزرگ صدها نفر محاکمه و بیش از صد نفر محکوم به انواع مجازات‌ها شوند اما چنین بررسی و محاکمه ای لازم است تا کسانی که به عمد یا با ترک فعل نقشی در عدم تامین اتوبوس‌های مورد نیاز شهر و واگن‌های مورد نیاز مترو داشته اند عادلانه محاکمه و مجازات شوند. ابتدا لازم است کلیه مسئولین و افراد دارای عنوان کارشناسی که بهر طریق ممکن در تامین اتوبوس‌ها و واگن‌های مورد نیاز تهران و کلانشهرها نقشی داشته اند به نسبت سهمی که داشته اند شناسایی شوند.
اکنون دولت و مجلس و شوراهای کلانشهرها می بایست از هر طریق ممکن به سرعت بودجه مورد نیاز برای واردات هر چه سریعتر واگن‌های مترو و اتوبوس‌های مورد نیاز را تامین نمایند و قوانین مورد نیاز را مصوب نمایند. تاخیر در اجرای این طرح فوریت دار ملی هزینه‌های جبران ناپذیری به دنبال دارد و حتی ساعتی تاخیر قابل توجیه نمی باشد
لازم است همه مناطق با تجمع جمعیت شهر به خطوط مترو متصل شوند و این هدف بزرگ با تمام توان سرعت ممکن اجرائی گردد. خطوط ویژه اتوبوس از شمال تا جنوب و شرق تا غرب از ابتدا تا انتهاي مناطق جمعیتی شهر ایجاد گردد. چنانچه دو هدف فوق محقق گردد و مردم بتوانند بدون معطلی با قطار یا اتوبوس سفرهای درون شهری را انجام دهند ضرورت استفاده از خودروهای شخصی شدیدا کاهش خواهد یافت و بدین ترتیب بستر برای افزایش قیمت بنزین نیز فراهم خواهد شد. ضرورت دارد بسترهای قانونی و ابزار تشویقی برای سرمایه گذاری بخش خصوصی در این حرکت بزرگ ملی مهیا گردد.
۱- انتشار ده‌ها هزار تن co2 در هواي فضای تهران و کلان شهرها که منجر به مرگ بیش از ده هزار نفر در سال و دچار شدن ده‌ها هزار نفر به انواع بيماري‌هاي سخت و دردآور کوتاه مدت و بلند مدت و دردهای لاعلاج می گردند.
۲- اتلاف و ضایع شدن ده‌ها میلیون لیتر بنزین و گازوئیل در ترافیک تهران و کلانشهرها که منجر به از بین رفتن بیش از ۵ میلیارد دلار سرمایه‌های ملی بین نسلی می گردد.
۳- انواع تصادفات جزئی و سخت که منجر به جراحت و کشته شده هزاران نفر از هموطنان عزیزمان می گردد.
آیا ترافیک درد بی درمان است؟ شاید هیچ شهری در جهان شدت و وسعت دامنه ترافیک شهر تهران را نداشته باشد.
همه عقلا و حکومت‌ها و دولت‌های توسعه یافته جهان در جهت درمان این درد جانکاه اقدامات اثرگذار و ارزشمندی انجام داده اند و مردم خود را به آرامش نسبی رسانده‌اند و شر دیو خون آشام ترافیک‌های سنگین را از سر ملتشان کوتاه نمودند. شهر استامبول در طول روز حدود ۲۵میلیون نفر ساکن و مسافر دارد طول این شهر حدود صد کیلومتر و عرض آن بطور متوسط ۱۵ کیلومتر است اما ترافیک این شهر خصوصا در مکان‌های پر تردد کمتر از شهر تهران است چرا؟
ستون فقرات حمل و نقل استامبول اتوبوس است بیش از ۸ هزار اتوبوس جدید و کم مصرف در این شهر فعال هستند. سرفاصله اتوبوس‌ها از یکدیگر حدود ۶۰ثانیه است متروی استامبول از نظر طول و تعداد خطوط کمتر از نصف تهران است اما از نظر تعداد واگن به طول خطوط، شرایط بسیار مناسب تری دارد لذا از بهره وری بالاتری برخوردار است. سرفاصله هر قطار مترو حدود سه دقیقه است. راه حل اساسی معضل ترافیک تهران در درجه اول دو مطلب است 1- تامین ۵هزار اتوبوس مدرن مورد نیاز تهران 2- تامین کمبود ۱۵۰۰ واگن مترو مورد نیاز
لازم نیست بابت بحران ترافیک تهران، شهرداری به اعدام محکوم شود اما هر روز تاخیر در تامین اتوبوس و واگن‌های مورد نیاز تهران و کلانشهرها خیانت به ملت و کشور است و عاملین چنین خیانتی بی شک می بایست شناسایی ومحاکمه و متناسب با نقش خود در این ظلم‌ها مجازات شوند. ممکن است در بررسی جامع و عمیق عاملین این معضل و بحران بزرگ صدها نفر محاکمه و بیش از صد نفر محکوم به انواع مجازات‌ها شوند اما چنین بررسی و محاکمه ای لازم است تا کسانی که به عمد یا با ترک فعل نقشی در عدم تامین اتوبوس‌های مورد نیاز شهر و واگن‌های مورد نیاز مترو داشته اند عادلانه محاکمه و مجازات شوند. ابتدا لازم است کلیه مسئولین و افراد دارای عنوان کارشناسی که بهر طریق ممکن در تامین اتوبوس‌ها و واگن‌های مورد نیاز تهران و کلانشهرها نقشی داشته اند به نسبت سهمی که داشته اند شناسایی شوند.
اکنون دولت و مجلس و شوراهای کلانشهرها می بایست از هر طریق ممکن به سرعت بودجه مورد نیاز برای واردات هر چه سریعتر واگن‌های مترو و اتوبوس‌های مورد نیاز را تامین نمایند و قوانین مورد نیاز را مصوب نمایند. تاخیر در اجرای این طرح فوریت دار ملی هزینه‌های جبران ناپذیری به دنبال دارد و حتی ساعتی تاخیر قابل توجیه نمی باشد
لازم است همه مناطق با تجمع جمعیت شهر به خطوط مترو متصل شوند و این هدف بزرگ با تمام توان سرعت ممکن اجرائی گردد. خطوط ویژه اتوبوس از شمال تا جنوب و شرق تا غرب از ابتدا تا انتهاي مناطق جمعیتی شهر ایجاد گردد. چنانچه دو هدف فوق محقق گردد و مردم بتوانند بدون معطلی با قطار یا اتوبوس سفرهای درون شهری را انجام دهند ضرورت استفاده از خودروهای شخصی شدیدا کاهش خواهد یافت و بدین ترتیب بستر برای افزایش قیمت بنزین نیز فراهم خواهد شد. ضرورت دارد بسترهای قانونی و ابزار تشویقی برای سرمایه گذاری بخش خصوصی در این حرکت بزرگ ملی مهیا گردد.
سید حسین میرافضلی
