دیروز بخشی از افتخارآفرینان کشور در مسابقات پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو که به نام کاروان شهدای منا نامیده شده در غیاب مسئولان ورزش و نمایندگان فراکسیون ورزش! به وطن بازگشتند.
در بین این کاروان، سیامند رحمان بههمراه سایر ورزشکاران کشورمان در وزنهبرداری، ساره جوانمردی، تیم بسکتبال با ویلچر و... به ایران آمدند گرچه بسیاری از مسئولان که در قرعهکشی حضور در برزیل صف کشیده بودند غایب بودند وزیر ورزش هم نیامده بود! اما این افتخارآفرینان مورد استقبال شدید مردم و حاضران در فرودگاه امام خمینی(ره) قرار گرفتند.
نکته تلخ بازگشت پارالمپیکیها به کشور، عدم حضور و غیبت محسوس مسئولان بلندپایه وزارت ورزش و جوانان در مراسم استقبال بود، البته از طرف کمیته ملی المپیک که ارتباط مستقیمی با پارالمپیکیها ندارند، شاهرخ شهنازی دبیرکل این کمیته در این مراسم حاضر بود اما غیبت محمود گودرزی و معاونان او در وزارت ورزش احساس میشد.
همین چند روز قبل بود که در زمینه اشتیاق نمایندگان برای حضور در برزیل به همراه تیم پارالمپیک نوشتیم اما نه تنها آنها که برای برزیل ثبت نام کرده بودند نیامدند بلکه آنهایی که همراه کاروان سفر کرده بودند نیز در فرودگاه امام خمینی(ره) رویت نشدند! وزیر ورزش را هم به عنوان نفر اول تیم استقبال نیامدهها میتوان شناخت!
این در حالی است که ۵ نماینده اصلاحطلب مجلس در ایام تعطیلات تابستانی همراه با کاروان ورزشی ایران در مسابقات پارالمپیک ریو در برزیل به سر میبرند.
یادمان نرفته که خردادماه سال ۹۳، همزمان با انتشار خبری مبنی بر احتمال سفر نمایندهای به مسابقات جامجهانی برزیل به عنوان عضو کمیسیون اصل نود مجلس و مسئول رسیدگی به پرونده فساد در فوتبال ایران، هجمه بیسابقهای علیه وی از سوی برخی از رسانههای اصلاحطلب شکل گرفت. حالا حدود دو سال پس از این واقعه نمایندگان اصلاحطلب به همراه کاروان پارالمپیک ایران راهی همان کشوری شده که قرار بود دو سال قبل عدهای برای پیگیری پرونده فساد در فوتبال ایران به آنجا اعزام شود.
در این میان سوال اساسی اینجاست که کلاً هزینه کلان این سفر غیرضروری برعهده چه کسی است؟ و جالب اینکه آیا این نمایندگان برای این سفر حق ماموریت هم دریافت میکنند؟ و اینکه آنها در این رقابتها در حال چه خدمتی برای کشور هستند؟ و اینکه آیا ایشان با پول دولت و نهادهای عمومی عازم این سفر شدهاند یا با پول مجلس؟ که هر دو از بیتالمال است. حال باید یک سوال دیگر را به جمع این سوالات اضافه کرد، استقبال از افتخارآفرینان مهمتر است یا سفر تفریحی؟!
یادمان نمیرود که سفر بهارستانیها به برزیل در شرایطی صورت گرفت که تعدادی از مربیان تیمهای ایرانی از حضور در بازیهای المپیک بازماندند یا اعزام آنها پس از فشارهای فراوان رسانهها با تاخیر و اما و اگرهای بسیاری صورت گرفت؛ همچون سیما لیموچی مربی تیمملی پینگپنگ بانوان که در ابتدا با اعزامش به مسابقات المپیک مخالفت شد اما در نهایت با پادرمیانی دفتر ریاست جمهوری توانست بازیکن تیمش را پس از چند روز تاخیر همراهی کند. اما در سویی دیگر ۵ تن از نمایندگان مجلس به راحتی و با بهرهگیری از بودجه عمومی کشور، تهران را به مقصد ریو ترک کردهاند! و حالا در بازگشت همراه افتخارآفرینان نیستند و از درخواستکنندگان دیگر و شخص وزیر هم خبری نیست. این در حالی است که رسانههای خارجی بخش قابل توجهی از صفحات را به افراد خارق العاده و پر تلاش ایرانی مانند سیامند رحمانی و زهرا نعمتی اختصاص دادهاند!
در همین راستا واشنگتن پست روز جمعه گزارش داد: "سیامند رحمان" با بلند کردن و نشاندن وزنهای به سنگینی سه بچه فیل، رسما نامش را به عنوان قویترین ورزشکار تاریخ بازیهای پارالمپیک ثبت کرد.
در این گزارش به قلم "ماریسا پین" آمده است: "سیامند رحمان" رسما نام خود را به عنوان قویترین ورزشکار تاریخ بازیهای پارالمپیک به ثبت رساند. اجرای رحمان به حدی زیبا بود که همه تماشاگران حاضر در ورزشگاه از شدت وجد و خوشحالی فریاد میزدند. شادی و هلهله هموطنان رحمان در ورزشگاه؛ تمام جمعیت تماشاگر حاضر در ورزشگاه را به تشویق و فریاد شادی واداشت.وزنهای به سنگینی ۳۱۰ کیلوگرم؛ معادل وزن سه بچه فیل و یا ۵۰ توپ بولینگ و یا ۸۵ گالن شیر است. واقعا تصور اینکه انسانی بتواند وزنهای با این سنگینی را روی سینه خود بنشاند و بعد فقط با استفاده از قدرت قسمت بالایی بدن آن را بلند کنید؛ حقیقتا ناممکن است.
اما انگار بلند کردن این وزنه از متقاعد کردن مسئولان برای استقبال از پارالمپیکیها سهلتر است.
سوشیانت آسمانی