یکی از معضلات و مشکلات نظام مدیریتی کشور اتخاذ تصمیمات خلق الساعه و دنبال روی از موج‌هاست، تصمیماتی که نه تنها با اقبال عمومی روبرو نمی‌شود، بلکه باعث تنش آفرینی در جامعه و ایجاد مواضع مختلف علیه آن تصمیم در سطح کشور است.
تازه‌ترین اقداماتی از این دست به این موضوع برمی‌گردد که هفته گذشته شورای شهر تهران تصویب کرد نام خیابان «بیستون» در شمال میدان فاطمی به نام شهید «سنوار» تغییر یابد!
در پی اعلام این خبر، فضای عمومی علیه شورای شهر و تصمیمش چنان متشنج شد که این شورا مجبور به عقب نشینی شد و اعلام نمود که جای مناسب تری برای نام شهید سنوار پیدا خواهد کرد.
اکنون باید بپرسیم چرا؟ چرا شورای پایتخت ایران باید به گونه‌ای رفتار کند که شهروندان پایتخت علیه آن تصمیم موضع گیری شدید کنند؟ چرا شورای شهر باید به افزایش فاصله بین خود و شهروندان کمک کند و بر بی‌اعتمادی اجتماعی بیفزاید؟
تغییر نام خیابان بیستون، باعث شد تا مردم از دیدگاه تاریخی و وطن دوستی در واکنش‌های خود به سوابق و پیشینه تاریخی بیستون و جایگاهش در تاریخ و فرهنگ ایران اشاره کنند و شورا را متهم به ضد فرهنگ و ضد تاریخ ایران جلوه دهند و جالب اینجاست، آش این اقدام غیر منطقی شورای شهر تهران چنان شور شد که خانم نرجس سلیمانی عضو این شورا و دختر سردار شهید حاج قاسم سلیمانی در موضع گیری تندی علیه این تغییر نام بگوید؛«بیستون در زبان فارسی یک نام خاص و ارجمند است که فقط به یک مکان تاریخی اشاره ندارد بلکه واژه‌ای است در ورای حروف خود اتصالی معنادار با فرهنگ و ادب ایران و ایران زمین دارد، بازخورد‌های منفی نسبت به تغییر نام این خیابان ولو بخشی از این خیابان کاملاً قابل پیش بینی بود و به همین جهت در جلسه قبل شورا که از نتیجه جلسه کمیسیون نام گذاری در دستور جلسه جاری مطلع شدم بلافاصله نسبت به تبعات این تغییر به اعضا کمیسیون هشدار دادم، اما به نظر بنده این مسائل خود یک مراجعه به دماسنج حرارت اجتماعی است.»
سوال شهروندان از مهندس چمران رئیس شورای شهر تهران این است مگر شما نمی‌دانید، بیستون کرمانشاه به عنوان بزرگ‌ترین سنگ نبشته تاریخی جهان مربوط به دوره هخامنشیان است که در حدود سال ۵۲۰ پیش از میلاد بر روی دامنه کوه پرآوازه بیستون ساخته شده است. این سنگ نبشته در سه نسخه زبان فارسی باستان، زبان ایلامی و زبان اکدی به خط میخی نگاشته شده و یکی از مهمترین عوامل مؤثر در رمزگشایی از زبان فارسی باستان و خط میخی بوده است.
چرا رئیس و اعضای شورای شهر اینقدر با تاریخ و فرهنگ کشور خود بیگانه هستند و نمی دانند که این مجموعه بی‌نظیر در تاریخ ۱۵ دی ماه سال ۱۳۱۰ ثبت ملی شده و در سال ۲۰۰۶ در سی‌ام نشست شورای ثبت میراث جهانی یونسکو در دبیرخانه این سازمان به ثبت جهانی درآمده است؟! به راستی جناب دکتر چمران، چرا اینقدر بیگانه با فرهنگ و تاریخ اصیل ایرانی، چرا اینقدر نامهربان با نام و نشان‌های جغرافیای تاریخی و مشاهیر این کشور؟ آقای رئیس شورا و دیگر اعضای شورای شهر که به تغییر نام رأیب دادید می‌دانید چند بیت شعر در ادبیات ما وجود دارد که اسم بیستون در آن به کار رفته است؟
ای کاش شما و اعضای شورای شهر تهران اینقدر نسبت به تاریخ و تمدن ایران بی‌توجه نمی‌شدید و بر اساس منطق در این شرایط مبهم و گنگ منطقه‌ای دیوار بی‌اعتمادی بین خود و مردم را بلندتر نمی‌کردید؟ ای کاش بعد از این همه سال به حرارت سنج‌های اجتماعی توجه داشتید و خود را انگشت نمای خاص و عام نمی‌کردید!
مخلص کلام این که:
رنج گل بلبل کشید و بوی گل را باد برد
تازه‌ترین اقداماتی از این دست به این موضوع برمی‌گردد که هفته گذشته شورای شهر تهران تصویب کرد نام خیابان «بیستون» در شمال میدان فاطمی به نام شهید «سنوار» تغییر یابد!
در پی اعلام این خبر، فضای عمومی علیه شورای شهر و تصمیمش چنان متشنج شد که این شورا مجبور به عقب نشینی شد و اعلام نمود که جای مناسب تری برای نام شهید سنوار پیدا خواهد کرد.
اکنون باید بپرسیم چرا؟ چرا شورای پایتخت ایران باید به گونه‌ای رفتار کند که شهروندان پایتخت علیه آن تصمیم موضع گیری شدید کنند؟ چرا شورای شهر باید به افزایش فاصله بین خود و شهروندان کمک کند و بر بی‌اعتمادی اجتماعی بیفزاید؟
تغییر نام خیابان بیستون، باعث شد تا مردم از دیدگاه تاریخی و وطن دوستی در واکنش‌های خود به سوابق و پیشینه تاریخی بیستون و جایگاهش در تاریخ و فرهنگ ایران اشاره کنند و شورا را متهم به ضد فرهنگ و ضد تاریخ ایران جلوه دهند و جالب اینجاست، آش این اقدام غیر منطقی شورای شهر تهران چنان شور شد که خانم نرجس سلیمانی عضو این شورا و دختر سردار شهید حاج قاسم سلیمانی در موضع گیری تندی علیه این تغییر نام بگوید؛«بیستون در زبان فارسی یک نام خاص و ارجمند است که فقط به یک مکان تاریخی اشاره ندارد بلکه واژه‌ای است در ورای حروف خود اتصالی معنادار با فرهنگ و ادب ایران و ایران زمین دارد، بازخورد‌های منفی نسبت به تغییر نام این خیابان ولو بخشی از این خیابان کاملاً قابل پیش بینی بود و به همین جهت در جلسه قبل شورا که از نتیجه جلسه کمیسیون نام گذاری در دستور جلسه جاری مطلع شدم بلافاصله نسبت به تبعات این تغییر به اعضا کمیسیون هشدار دادم، اما به نظر بنده این مسائل خود یک مراجعه به دماسنج حرارت اجتماعی است.»
سوال شهروندان از مهندس چمران رئیس شورای شهر تهران این است مگر شما نمی‌دانید، بیستون کرمانشاه به عنوان بزرگ‌ترین سنگ نبشته تاریخی جهان مربوط به دوره هخامنشیان است که در حدود سال ۵۲۰ پیش از میلاد بر روی دامنه کوه پرآوازه بیستون ساخته شده است. این سنگ نبشته در سه نسخه زبان فارسی باستان، زبان ایلامی و زبان اکدی به خط میخی نگاشته شده و یکی از مهمترین عوامل مؤثر در رمزگشایی از زبان فارسی باستان و خط میخی بوده است.
چرا رئیس و اعضای شورای شهر اینقدر با تاریخ و فرهنگ کشور خود بیگانه هستند و نمی دانند که این مجموعه بی‌نظیر در تاریخ ۱۵ دی ماه سال ۱۳۱۰ ثبت ملی شده و در سال ۲۰۰۶ در سی‌ام نشست شورای ثبت میراث جهانی یونسکو در دبیرخانه این سازمان به ثبت جهانی درآمده است؟! به راستی جناب دکتر چمران، چرا اینقدر بیگانه با فرهنگ و تاریخ اصیل ایرانی، چرا اینقدر نامهربان با نام و نشان‌های جغرافیای تاریخی و مشاهیر این کشور؟ آقای رئیس شورا و دیگر اعضای شورای شهر که به تغییر نام رأیب دادید می‌دانید چند بیت شعر در ادبیات ما وجود دارد که اسم بیستون در آن به کار رفته است؟
ای کاش شما و اعضای شورای شهر تهران اینقدر نسبت به تاریخ و تمدن ایران بی‌توجه نمی‌شدید و بر اساس منطق در این شرایط مبهم و گنگ منطقه‌ای دیوار بی‌اعتمادی بین خود و مردم را بلندتر نمی‌کردید؟ ای کاش بعد از این همه سال به حرارت سنج‌های اجتماعی توجه داشتید و خود را انگشت نمای خاص و عام نمی‌کردید!
مخلص کلام این که:
رنج گل بلبل کشید و بوی گل را باد برد
بیستون را عشق کند و شهرتش فرهاد برد
فرهاد خادمی
