شاید در نگاه اول، مخالفت با حضور غیربازیگرها و خواننده ها بر روی صحنه تئاتر خودخواهی و یا خودشیفتگی به نظر برسد و عده ای در پاسخ به این خواسته بگویند که همه از روز اول که بازیگر و تئاتری نبودند و کارشان را یک روز از یک جایی شروع کردند و بعد ستاره شدند! ولی باید در این یادداشت خدمت دل نگران های تئاترِ شریف عرض کنم که عده ای در گوشه و کنار مملکت با سِپر کردن چنین بهانه هایی قصد دارند، تئاتر کشور را به محلی برای سودجویی و کسب درآمد خود تبدیل کنند.
خبر رسیده که «رهام هادیان»، خواننده گروه ماکان بند که از قضا در حرفه تخصصی خود نیز کم و کاستی های فراوان دارد و در فالش خوانی و اجرای پلی بک دستی بر آتش دارد، قرار است به عنوان بازیگر در یک تئاتری با نام «کان لم یکن» به روی صحنه برود و به اجرای زنده بپردازد!
خبری که در نگاه اول برای بسیاری از مخاطبان امروزی خوشایند است! چرا خوشایند؟ خدمتتان عرض می کنم. در یک مطلبی چند ماه پیش در همین صفحه نوشتم که اجراهای صحنه ای که از قضا در ترکیب بازیگری خود از سلبریتی ها استفاده می کنند به راحتی سولد اوت می شوند و عده ای صرفا بخاطر علاقه به آن بازیگر و دیدن او از نزدیک اقدام به خرید بلیط می کنند و اصولا اصلا علاقه ای به اجرای زنده ندارند و همین امر باعث می شود که برخی از سالن ها پر شوند و برخی دیگر به دلیل نداشتن فرصت استفاده از سلبریتی ها و چهره های شناخته شده از مخاطب عاری شوند.
رهام هادیان خواننده گروه ماکان بند به هر دلیلی چند سالی است جزو چهره های محبوب کشور محسوب می شود و نسل دهه هشتاد و نود بیش از حد با او ارتباط برقرار می کنند و اصولا به همین دلیل است که کنسرت های او جدای از بحث فنی و تکنیکال خوانندگی، مخاطبان فراوانی دارد. اگر یک شب فرصت کردید و پول اضافه ای برای خرید بلیط های گران این اجرا داشتید حتما نیم نگاهی به میانگین سنی افراد حاضر در سالن کنسرت ماکان بند بیندازید، قطعا حرف بنده را تصدیق خواهید کرد. حال ظاهرا رهام هادیان و همچنین تهیه کنندگان تئاتری که منتظر فرصت هستند، دست به کار شده اند و رهام هادیان را از جای خود که از قضا جای نادرستی هم هست( با توجه به علم خوانندگی) بلند کرده اند و او را در جایگاه بازیگری آن هم بر روی صحنه تئاتر قرار داده اند. حال شاید از خودتان بپرسید چه اتفاقی می افتد و یا چه اشکالی دارد که تئاتری پر مخاطب شود؟ باید عرض کنم که پرمخاطب بودن تئاتر هیچ اشکالی ندارد و خیلی هم باعث مسرت و خوشحالی است ولی از آن جایی که علم این عزیز خواننده به بازیگری تا حد بسیار زیادی کم است و از تکنیک های روی صحنه بودن چیزی نمی داند و بلیط فروشی و سولد اوت شدن این اجرا صرفا به دلیل رویت روی ماه ایشان توسط طرفدارانشان است، این کار نوعی سودجویی محسوب می شود و از دیدگاه هنری دیگر نمی توان به این قضیه نگاه کرد و ادامه این روند می تواند تئاتر شریف را مانند سینما از راه به در کند و این هنر را نیز به بیزینس و تجارت آلوده کند.
این اولین بار نیست و قطعا آخرین بار هم نخواهد بود. بارها در این کشور کسانی در جایگاه اشتباهی قرار گرفته اند و ادامه حیات داده اند و حتی از جایگاه اشتباهی خود کسب درآمد کرده اند که با شمردن تعداد آنها مغز آدمی سوت می کشد و این چرخه معیوب متاسفانه همچنان ادامه دارد.
خبر رسیده که «رهام هادیان»، خواننده گروه ماکان بند که از قضا در حرفه تخصصی خود نیز کم و کاستی های فراوان دارد و در فالش خوانی و اجرای پلی بک دستی بر آتش دارد، قرار است به عنوان بازیگر در یک تئاتری با نام «کان لم یکن» به روی صحنه برود و به اجرای زنده بپردازد!
خبری که در نگاه اول برای بسیاری از مخاطبان امروزی خوشایند است! چرا خوشایند؟ خدمتتان عرض می کنم. در یک مطلبی چند ماه پیش در همین صفحه نوشتم که اجراهای صحنه ای که از قضا در ترکیب بازیگری خود از سلبریتی ها استفاده می کنند به راحتی سولد اوت می شوند و عده ای صرفا بخاطر علاقه به آن بازیگر و دیدن او از نزدیک اقدام به خرید بلیط می کنند و اصولا اصلا علاقه ای به اجرای زنده ندارند و همین امر باعث می شود که برخی از سالن ها پر شوند و برخی دیگر به دلیل نداشتن فرصت استفاده از سلبریتی ها و چهره های شناخته شده از مخاطب عاری شوند.
رهام هادیان خواننده گروه ماکان بند به هر دلیلی چند سالی است جزو چهره های محبوب کشور محسوب می شود و نسل دهه هشتاد و نود بیش از حد با او ارتباط برقرار می کنند و اصولا به همین دلیل است که کنسرت های او جدای از بحث فنی و تکنیکال خوانندگی، مخاطبان فراوانی دارد. اگر یک شب فرصت کردید و پول اضافه ای برای خرید بلیط های گران این اجرا داشتید حتما نیم نگاهی به میانگین سنی افراد حاضر در سالن کنسرت ماکان بند بیندازید، قطعا حرف بنده را تصدیق خواهید کرد. حال ظاهرا رهام هادیان و همچنین تهیه کنندگان تئاتری که منتظر فرصت هستند، دست به کار شده اند و رهام هادیان را از جای خود که از قضا جای نادرستی هم هست( با توجه به علم خوانندگی) بلند کرده اند و او را در جایگاه بازیگری آن هم بر روی صحنه تئاتر قرار داده اند. حال شاید از خودتان بپرسید چه اتفاقی می افتد و یا چه اشکالی دارد که تئاتری پر مخاطب شود؟ باید عرض کنم که پرمخاطب بودن تئاتر هیچ اشکالی ندارد و خیلی هم باعث مسرت و خوشحالی است ولی از آن جایی که علم این عزیز خواننده به بازیگری تا حد بسیار زیادی کم است و از تکنیک های روی صحنه بودن چیزی نمی داند و بلیط فروشی و سولد اوت شدن این اجرا صرفا به دلیل رویت روی ماه ایشان توسط طرفدارانشان است، این کار نوعی سودجویی محسوب می شود و از دیدگاه هنری دیگر نمی توان به این قضیه نگاه کرد و ادامه این روند می تواند تئاتر شریف را مانند سینما از راه به در کند و این هنر را نیز به بیزینس و تجارت آلوده کند.
این اولین بار نیست و قطعا آخرین بار هم نخواهد بود. بارها در این کشور کسانی در جایگاه اشتباهی قرار گرفته اند و ادامه حیات داده اند و حتی از جایگاه اشتباهی خود کسب درآمد کرده اند که با شمردن تعداد آنها مغز آدمی سوت می کشد و این چرخه معیوب متاسفانه همچنان ادامه دارد.
علی کلانتری
