پذیرش یک اشتباه اگر در پی راه حل باشیم می‌تواند برای حل مسئله کمک کند. تا زمانی که به اشتباه خود پی نبرده باشیم و همچنان بر آن پافشاری کنیم نه تنها مسئله حل نمی‌شود بلکه بغرنج‌تر و پیچیده‌تر هم می‌شود.
هر دولتی که بر سر کار میآید، رئیس جمهور منتخب و مستقر مسائل و مشکلات تازه‌ای مطرح می‌کند که شاید در گذشته هم بوده یا این که وجود نداشته است.
این که چرا کشور به سروسامان نمی‌رسد و مشکلات حل نمی‌شود بلکه بیشتر هم می‌شود به یک چیز بستگی دارد، مدیریت.
ناکارآمدی در مدیریت، بی‌توجهی، کم کاری ترک فعل تنبلی و چندین دلیل دیگر عامل اصلی مشکلات است.
ایران ثروت دارد اما این ثروت به غلط و اشتباه هدر می‌رود و نتیجه‌ای که باید داشته باشد ندارد.
به واقع آقای قالیباف درست گفته است که ما ناترازی مدیریتی داریم نه ناترازی انرژی!
این نکته بسیار مهم است که البته بسیار هم دیر به این نتیجه رسیده‌اند و برای جبران این ناترازی سنگین همین مسئولانی که در رأس کار هستند که خود بخشی از این ناترازی مدیریتی محسوب می‌شوند باید فکری برای این مشکل اساسی و ریشه‌ای بکنند.
آیا می‌توان با مدیر ناتراز مشکلات را حل کرد؟
قطعاً پاسخ نه است، نمی توان با وجود مدیریت ناتراز توقع حل مشکلات را داشت و در انتظار سامان یافتن اوضاع شد.
برای آن که به مفهوم سخن رئیس مجلس شورای اسلامی بیشتر و آسان‌تر پی ببریم به چند نمونه از ناترازی مدیریتی اشاره می‌کنیم.
ساخت آزاد راه تهران شمال که از دوران دولت سازندگی مرحوم هاشمی رفسنجانی گلنگ زده شد، تا کنون به پایان نرسیده است. این پروژه قرار بود در مدت5 سال ساخته شود اما همچنان می‌بینیم که هر دولتیکه روی کار میآید وعده پایان دادن به این پروژه و بهره برداری کامل از آن را می‌دهد.
بیش از 30 سال است که ازاد راه تهران شمال در دست ساخت است و همگان می‌دانند که پروژه‌ای که ساخت آن طولانی شد هزینه‌های آن نیز بسیار افزایش می‌یابد.
مصلای تهران نیز به همین درد دچار است، مصلای بزرگ تهران سابقه طولانی‌تر از آزاد راه تهران شمال دارد اما این پروژه نیز سال‌ها است که نیمه کار مانده و به پایان نرسیده است حتی رهبر معظم انقلاب نیز توصیه به تکمیل پروژه داشتند.
حال به یک مسئله مهم می‌پردازیم، سال‌ها است که رهبر معظم انقلاب نسبت به کاهش جمعیت و زاد و ولد هشدارهای جدی داده‌اند و در سال 1400 نیز قانون جمعیت به تصویب رسید اما همچنان نمودار رو به پایین است.
اجرای سیاست کاهش جمعیت در دوران مرحوم هاشمی رفسنجانی به قوت و شدت اجرا شد، دستورالعمل سازمان بهداشت جهانی در دوره دولت سازندگی نه تنها مو به مو بلکه فراتر از آن پیاده شد و اکنون که نه، چند سال است که زنگ خطر پیری جمعیت به صدا درآمده است.
این در حالی است که پس این همه سال، وزیر علوم حسین سیمایی صراف گفته است؛ «محتوای آموزشی مخالف فرزندآوری در دانشگاه‌ها حذف شود.»
الان هم زود است دست به این کار نزنید بگذارید همچنان با همین دست فرمان پیش برویم!
«هر روز تعطیلی مدارس ۱۰۰۰ میلیارد تومان هزینه دارد.»
این هم یک ناترازی مدیریتی، روزی هزار میلیادر تومان هزینه چه دردی از کشور دوا نمی‌کند که هر سال به دلیل آلودگی هوا یا کمبود سوخت و سرما مدارس تعطیل می‌شود؟!
«وفاق با این قیمت دلار و گرانی بی معنی است.»
علی لاریجانی که خود سوابق مدیریتی زیادی در کشور دارد نیز به نکته خوبی اشاره کرده است، با این وضعیت ارز دلار و گرانی وفاق چه معنایی دارد؟
روشن است که نمی‌توان مشکلات را صرفاً به گردن تحریم‌ها یا عوامل خارجی انداخت. همان که آقای قالیباف گفته است تعریف درستی است.
روزانه بیش از 30 میلیون لیتر سوخت قاچاق می‌شود. این 30 میلیون لیتر نه تنها ناترازی سوخت در کشور را حل می‌کند بلکه اضافه هم می‌ماند و می‌توان صادر کرد.
همان ناترازی مدیریتی است که گریبان کشور را گرفته است.
هر دولتی که بر سر کار میآید، رئیس جمهور منتخب و مستقر مسائل و مشکلات تازه‌ای مطرح می‌کند که شاید در گذشته هم بوده یا این که وجود نداشته است.
این که چرا کشور به سروسامان نمی‌رسد و مشکلات حل نمی‌شود بلکه بیشتر هم می‌شود به یک چیز بستگی دارد، مدیریت.
ناکارآمدی در مدیریت، بی‌توجهی، کم کاری ترک فعل تنبلی و چندین دلیل دیگر عامل اصلی مشکلات است.
ایران ثروت دارد اما این ثروت به غلط و اشتباه هدر می‌رود و نتیجه‌ای که باید داشته باشد ندارد.
به واقع آقای قالیباف درست گفته است که ما ناترازی مدیریتی داریم نه ناترازی انرژی!
این نکته بسیار مهم است که البته بسیار هم دیر به این نتیجه رسیده‌اند و برای جبران این ناترازی سنگین همین مسئولانی که در رأس کار هستند که خود بخشی از این ناترازی مدیریتی محسوب می‌شوند باید فکری برای این مشکل اساسی و ریشه‌ای بکنند.
آیا می‌توان با مدیر ناتراز مشکلات را حل کرد؟
قطعاً پاسخ نه است، نمی توان با وجود مدیریت ناتراز توقع حل مشکلات را داشت و در انتظار سامان یافتن اوضاع شد.
برای آن که به مفهوم سخن رئیس مجلس شورای اسلامی بیشتر و آسان‌تر پی ببریم به چند نمونه از ناترازی مدیریتی اشاره می‌کنیم.
ساخت آزاد راه تهران شمال که از دوران دولت سازندگی مرحوم هاشمی رفسنجانی گلنگ زده شد، تا کنون به پایان نرسیده است. این پروژه قرار بود در مدت5 سال ساخته شود اما همچنان می‌بینیم که هر دولتیکه روی کار میآید وعده پایان دادن به این پروژه و بهره برداری کامل از آن را می‌دهد.
بیش از 30 سال است که ازاد راه تهران شمال در دست ساخت است و همگان می‌دانند که پروژه‌ای که ساخت آن طولانی شد هزینه‌های آن نیز بسیار افزایش می‌یابد.
مصلای تهران نیز به همین درد دچار است، مصلای بزرگ تهران سابقه طولانی‌تر از آزاد راه تهران شمال دارد اما این پروژه نیز سال‌ها است که نیمه کار مانده و به پایان نرسیده است حتی رهبر معظم انقلاب نیز توصیه به تکمیل پروژه داشتند.
حال به یک مسئله مهم می‌پردازیم، سال‌ها است که رهبر معظم انقلاب نسبت به کاهش جمعیت و زاد و ولد هشدارهای جدی داده‌اند و در سال 1400 نیز قانون جمعیت به تصویب رسید اما همچنان نمودار رو به پایین است.
اجرای سیاست کاهش جمعیت در دوران مرحوم هاشمی رفسنجانی به قوت و شدت اجرا شد، دستورالعمل سازمان بهداشت جهانی در دوره دولت سازندگی نه تنها مو به مو بلکه فراتر از آن پیاده شد و اکنون که نه، چند سال است که زنگ خطر پیری جمعیت به صدا درآمده است.
این در حالی است که پس این همه سال، وزیر علوم حسین سیمایی صراف گفته است؛ «محتوای آموزشی مخالف فرزندآوری در دانشگاه‌ها حذف شود.»
الان هم زود است دست به این کار نزنید بگذارید همچنان با همین دست فرمان پیش برویم!
«هر روز تعطیلی مدارس ۱۰۰۰ میلیارد تومان هزینه دارد.»
این هم یک ناترازی مدیریتی، روزی هزار میلیادر تومان هزینه چه دردی از کشور دوا نمی‌کند که هر سال به دلیل آلودگی هوا یا کمبود سوخت و سرما مدارس تعطیل می‌شود؟!
«وفاق با این قیمت دلار و گرانی بی معنی است.»
علی لاریجانی که خود سوابق مدیریتی زیادی در کشور دارد نیز به نکته خوبی اشاره کرده است، با این وضعیت ارز دلار و گرانی وفاق چه معنایی دارد؟
روشن است که نمی‌توان مشکلات را صرفاً به گردن تحریم‌ها یا عوامل خارجی انداخت. همان که آقای قالیباف گفته است تعریف درستی است.
روزانه بیش از 30 میلیون لیتر سوخت قاچاق می‌شود. این 30 میلیون لیتر نه تنها ناترازی سوخت در کشور را حل می‌کند بلکه اضافه هم می‌ماند و می‌توان صادر کرد.
همان ناترازی مدیریتی است که گریبان کشور را گرفته است.
محمد صفری
