بنا به اظهارات مهدی مطهر مدیر محتوایی روبیکا ظاهراً قرار است سریال 87 متر به کارگردانی کیانوش عیاری به زودی به جای رسانه ملی و شبکه یک، در پلتفرم روبیکا پخش شود!
«87 متر» بعد از سریال‌های « خانه به خانه»، «هزاران چشم» و «روزگار قریب» سومین تجربه سریال سازی کیانوش عیاری است که به مدت 4 سال تصویربرداری آن به طول انجامید. این سریال که محصول مرکز سیما فیلم سازمان صدا و سیما است قرار بود ابتدا از شبکه یک پخش شود اما پس از انتشار تیزرهای آن، تلویزیون از پخش آن منصرف شد. در ادامه هم این رسانه تمایلی به پخش سریال عیاری نشان نداد و رئیس سیما فیلم هم اعلام کرد که تلویزیون قصد واگذاری آن به شبکه خانگی را دارد.
تصمیم و خبر آنقدر عجیب است که غیر قابل باور و هضم است! چند سالی است که بحث رقابت میان صداوسیما و پلتفرمهای شبکه نمایش خانگی داغ است و در همه محافل سینمایی تولیدات رسانه ملی را با شبکه نمایش خانگی مقایسه می‌کنند و اعتقاد دارند که تلویزیون در سال‌های اخیر نه تنها پیشرفت محسوسی نداشته، بلکه کیفیت تولیدات آن به افت کرده و همین مسأله باعث شده که مخاطبان فیلم و سریال به جای این که از تلویزیون آن هم به صورت رایگان استفاده کنند؛ با خرید اشتراک پلتفرمهای شبکه نمایش خانگی، به تماشای محصولات آنها بنشینند. در مقابلِ عملکرد رسانه ملی، پلتفرمهای نمایش خانگی در این سال‌های اخیر خوب کار کردند و با جذب بازیگران و کارگردان‌های معروف، سعی کردند محصولات خوبی را روانه بازار سریال کنند و همین موضوع باعث شد که مخاطبان برای دیدن تولید بهتر، به سمت این پلتفرمها کوچ کنند. البته برخی از تولیدات سریالی شبکه نمایش خانگی مدتی است به درد بی‌کیفیتی دچار شده و اگر به همین روال ادامه دهد مخاطب خود را از دست خواهد داد.
از آنجا که صداوسیما در سال‌های قبل مرجع اصلی و تخصصی فیلم و سریال بود می‌توانیم نتیجه بگیریم که پتانسل تولید در این رسانه بسیار بالاست و می‌تواند همچنان به بزرگترین و معتبرترین رسانه تولید و پخش تبدیل شود، اما در ظاهر می‌بینیم که احتمالاً عزمی برای بازگشت به روزهای اوج وجود ندارد.
از گوشه و کنار و به برکت وجود فضای مجازی می‌شنویم که مخاطبان فیلم و سریال اقرار می‌کنند که اگر صدا و سیما برنامه‌های درخوری را تولید و آماده پخش کند، حتماً آنها را تماشا می‌کنند و از رایگان بودن آن نیز لذت می‌برند! نمونه و گواه این مثال، سریال آقای قاضی که به تازگی فصل دوم آن به پایان رسیده است، سریالی جان دار و مخاطب پسند که از تمامی قشرها آن را دیدند و از دیدن آن نیز لذت بردند و حتی در شبکه های اجتماعی نیز به تعریف و تمجید آن پرداختند. پس می‌توان نتیجه گرفت مخاطب فیلم و سریال مشکلی با صداوسیما ندارد و صرفاً بحث سر کیفیت محتوا و سریالی است که به مردم عرضه می‌شود. یعنی اگر سریالی با کیفیت و محتوای خوب در صداوسیما پخش شود، کسی آن را تماشا نخواهد کرد؟ قطعا! جواب نه است و همگی حتی رادیکال ترین آدم‌ها و مخالفین صدا و سیما به صورت آن محتوا را می‌بینند و از آن لذت می‌برند هر چند اگر از آنها پرسیده شود شما برنامه‌های صدا وسیما را تماشا می‌کنید بگوید نه!
حال بحث سریال کیانوش عیاری و صداوسیما داغ است، نقطه عطفی که می‌توانست صداوسیما را دوباره به سر تیتر خبرهای برنامه‌های تلویزیونی تبدیل کند و همگان از پخش چنین محتوایی از رسانه ملی ممنون باشند ولی همانطور که در ابتدای مطلب گفته شد، ظاهراً صداوسیما قصد دارد محتوایی را که متعلق به خودش است، یعنی سیما فیلم، به روبیکا واگذار کند تا روبیکا این سریال این کارگردان نامدار را به نام خود به مخاطبان عرضه کند.
بدسلیقگی مدیران در این امر کاملاً مشهود است. سریالی که می‌توانست به نوعی آشتی دوباره مخاطبان با صداوسیما باشد، به برگ برنده یک پلتفرم دیگر تبدیل می‌شود تا دوباره رسانه ملی نتواند آن طور که باید مورد قبول مخاطبان قرار بگیرد. مدیان سازمان صدا و سیما فرصت‌ها را از دست می‌دهند.
«87 متر» بعد از سریال‌های « خانه به خانه»، «هزاران چشم» و «روزگار قریب» سومین تجربه سریال سازی کیانوش عیاری است که به مدت 4 سال تصویربرداری آن به طول انجامید. این سریال که محصول مرکز سیما فیلم سازمان صدا و سیما است قرار بود ابتدا از شبکه یک پخش شود اما پس از انتشار تیزرهای آن، تلویزیون از پخش آن منصرف شد. در ادامه هم این رسانه تمایلی به پخش سریال عیاری نشان نداد و رئیس سیما فیلم هم اعلام کرد که تلویزیون قصد واگذاری آن به شبکه خانگی را دارد.
تصمیم و خبر آنقدر عجیب است که غیر قابل باور و هضم است! چند سالی است که بحث رقابت میان صداوسیما و پلتفرمهای شبکه نمایش خانگی داغ است و در همه محافل سینمایی تولیدات رسانه ملی را با شبکه نمایش خانگی مقایسه می‌کنند و اعتقاد دارند که تلویزیون در سال‌های اخیر نه تنها پیشرفت محسوسی نداشته، بلکه کیفیت تولیدات آن به افت کرده و همین مسأله باعث شده که مخاطبان فیلم و سریال به جای این که از تلویزیون آن هم به صورت رایگان استفاده کنند؛ با خرید اشتراک پلتفرمهای شبکه نمایش خانگی، به تماشای محصولات آنها بنشینند. در مقابلِ عملکرد رسانه ملی، پلتفرمهای نمایش خانگی در این سال‌های اخیر خوب کار کردند و با جذب بازیگران و کارگردان‌های معروف، سعی کردند محصولات خوبی را روانه بازار سریال کنند و همین موضوع باعث شد که مخاطبان برای دیدن تولید بهتر، به سمت این پلتفرمها کوچ کنند. البته برخی از تولیدات سریالی شبکه نمایش خانگی مدتی است به درد بی‌کیفیتی دچار شده و اگر به همین روال ادامه دهد مخاطب خود را از دست خواهد داد.
از آنجا که صداوسیما در سال‌های قبل مرجع اصلی و تخصصی فیلم و سریال بود می‌توانیم نتیجه بگیریم که پتانسل تولید در این رسانه بسیار بالاست و می‌تواند همچنان به بزرگترین و معتبرترین رسانه تولید و پخش تبدیل شود، اما در ظاهر می‌بینیم که احتمالاً عزمی برای بازگشت به روزهای اوج وجود ندارد.
از گوشه و کنار و به برکت وجود فضای مجازی می‌شنویم که مخاطبان فیلم و سریال اقرار می‌کنند که اگر صدا و سیما برنامه‌های درخوری را تولید و آماده پخش کند، حتماً آنها را تماشا می‌کنند و از رایگان بودن آن نیز لذت می‌برند! نمونه و گواه این مثال، سریال آقای قاضی که به تازگی فصل دوم آن به پایان رسیده است، سریالی جان دار و مخاطب پسند که از تمامی قشرها آن را دیدند و از دیدن آن نیز لذت بردند و حتی در شبکه های اجتماعی نیز به تعریف و تمجید آن پرداختند. پس می‌توان نتیجه گرفت مخاطب فیلم و سریال مشکلی با صداوسیما ندارد و صرفاً بحث سر کیفیت محتوا و سریالی است که به مردم عرضه می‌شود. یعنی اگر سریالی با کیفیت و محتوای خوب در صداوسیما پخش شود، کسی آن را تماشا نخواهد کرد؟ قطعا! جواب نه است و همگی حتی رادیکال ترین آدم‌ها و مخالفین صدا و سیما به صورت آن محتوا را می‌بینند و از آن لذت می‌برند هر چند اگر از آنها پرسیده شود شما برنامه‌های صدا وسیما را تماشا می‌کنید بگوید نه!
حال بحث سریال کیانوش عیاری و صداوسیما داغ است، نقطه عطفی که می‌توانست صداوسیما را دوباره به سر تیتر خبرهای برنامه‌های تلویزیونی تبدیل کند و همگان از پخش چنین محتوایی از رسانه ملی ممنون باشند ولی همانطور که در ابتدای مطلب گفته شد، ظاهراً صداوسیما قصد دارد محتوایی را که متعلق به خودش است، یعنی سیما فیلم، به روبیکا واگذار کند تا روبیکا این سریال این کارگردان نامدار را به نام خود به مخاطبان عرضه کند.
بدسلیقگی مدیران در این امر کاملاً مشهود است. سریالی که می‌توانست به نوعی آشتی دوباره مخاطبان با صداوسیما باشد، به برگ برنده یک پلتفرم دیگر تبدیل می‌شود تا دوباره رسانه ملی نتواند آن طور که باید مورد قبول مخاطبان قرار بگیرد. مدیان سازمان صدا و سیما فرصت‌ها را از دست می‌دهند.
علی کلانتری