در جایی گفتم که چرا ارتش سوریه با وجود حملات ارتش رژیم صهیونیستی به این حملات پاسخ نمی دهد.
همواره این پرسش وجود داشت که چرا در حالی که یمن فاصله زیادی با رژیم جعلی اسرائیل دارد، به این رژیم حمله موشکی و پهپادی می کند اما سوریه که آماج حملات صهیونیست ها است پاسخی به آنها نمی دهد؟!
چرایی این مسئله نیاز به پاسخ داشت و هنوز هم دارد.
جولان بخشی از خاک سوریه در اشغال اسرائیل است، برای بازپس گیری این قطعه از خاک سوریه حاکمیت تلاش نکرد و اکنون پس از سقوط دولت بشار اسد می بینیم که ارتش اشغالگر رژیم صهیونیستی مناطق بیشتری از خاک سوریه را اشغال کرده و تا نزدیکی های دمشق هم پیش رفته است.
در این میان مردم هم نسبت به این اشغالگری واکنشی نشان نمی دهند و تروریست هایی که اکنون در سوریه حاکم شده اند نیز اعتقادی به مقابله با تجاوزات اسرائیل ندارند و حتی جولانی گفته اجازه نمی دهد که از سوریه علیه اسرائیل اقدامی انجام شود. چنین سیاستی از سوی اشغالگران سوریه، ماهیت آنها را نشان می دهد.
حال که چنین شرایطی در سوریه حاکم کشته چه تحولاتی در منطقه شکل خواهد گرفت؟ آیا برخی از مردم سوریه همچنان مشغول پایکوبی و شادمانی برای رفتن اسد و آمدن داعش می مانند؟ آیا مشکلات و کمبودها و حملات اسرائیل به سوریه پایان می یابد؟
پرسش های زیادی در زمینه تحولات منطقه به ویژه سوریه وجود دارد که پاسخ آنها به مرور زمان داده خواهد شد اما آنچه که در ماجرای سوریه قطعی است، شکل گیری گروه های مقاومت در سوریه از میان مردم و جوانان این کشور است، تا مقابل اشغالگری گروه تروریستی داعش که با شکل و شمایل تازه وارد میدان شده تا مردم و افکار عمومی را فریب دهد، ایستادگی کند.
دیری نخواهید پایید که چهره واقعی تروریست‌های اشغالگر برای مردم سوریه نمایان خواهد شد و خواهند دید که آنها، همان هایی هستند که پیش از این مرتکب جنایات فجیعی علیه مردم سوریه شده اند، ایا می توان این جنایات را فراموش کرد؟
قدر مسلم آنچه که پیش از اشغال سوریه، بر سر لبنان و غزه رفت، برنامه و هدفی بود برای نابودی جبهه مقاومت در همه زمینه ها و کشورهایی که نیروهای مقاومت در آن حضور دارند.
غزه با وجودی که به ویرانه ای تبدیل شده است اما همچنان علیه رژیم صهیونیستی عملیات انجام می دهد و از آنها تلفات می گیرد.
در لبنان حزب الله در دفاع از مردم فلسطین به نبرد به با اسرائیل ورود کرد هر چند در این راه رهبر خود را از دست داد اما خللی در ساختار این گروه مقاومت ایجاد نشد و همچنان زنده و پویا در مقابل رژیم صهیونیستی ایستاده است.
حزب الله لبنان اگر مقابل رژیم اسرائیل مقاومت نکرده بود، دچار آنچه در سوریه اتفاق افتاد شده بود. حزب الله لبنان این کشور را از خطر اشغال به دست رژیم اسرائیل نجات داد و اجازه نداد آنها به هدف خود دست یابند.
و اما مسئله مهم دیگری که در زمینه سوریه وجود دارد نوع رفتار ایران با تروریست های اشغالگری است که اکنون قدرت را در این کشور به دست گرفته اند.
ایران در جلوگیری از استقرار حکومت داعش در سوریه نقش اصلی را داشت و در این راه سردار شهید قاسم سلیمانی با فرماندهی خود توانست دولت داعش در سوریه را برچیند.
اکنون همان ها در سوریه قدرت گرفته اند و سیاست ایران باید بر به رسمیت نشناختن تروریست هایی باشد که دستشان به خون نیروهای ایرانی آغشته است.
بازگشایی سفارت در دمشق با وجود تروریست‌های داعشی، به معنی به رسمیت شناختن آنها است.
ایران چرا باید رژیم موجود در سوریه را به رسمیت بشناسد؟ بازگشایی سفارت ایران در دمشق چه سودی برای ما خواهد داشت؟
اگر مقامات کشورمان در این زمینه تصمیمشان بازگشایی سفارت باشد، یک اشتباه بزرگ را مرتکب خواهند شد که هزینه هایی برای ایران خواهد داشت. ایران نباید اشغالگران تروریست را به رسمیت بشناسد. در این زمینه دیپلماسی جایگاهی ندارد و تنها میدان نبرد است که تکلیف را روشن می‌کند.
همواره این پرسش وجود داشت که چرا در حالی که یمن فاصله زیادی با رژیم جعلی اسرائیل دارد، به این رژیم حمله موشکی و پهپادی می کند اما سوریه که آماج حملات صهیونیست ها است پاسخی به آنها نمی دهد؟!
چرایی این مسئله نیاز به پاسخ داشت و هنوز هم دارد.
جولان بخشی از خاک سوریه در اشغال اسرائیل است، برای بازپس گیری این قطعه از خاک سوریه حاکمیت تلاش نکرد و اکنون پس از سقوط دولت بشار اسد می بینیم که ارتش اشغالگر رژیم صهیونیستی مناطق بیشتری از خاک سوریه را اشغال کرده و تا نزدیکی های دمشق هم پیش رفته است.
در این میان مردم هم نسبت به این اشغالگری واکنشی نشان نمی دهند و تروریست هایی که اکنون در سوریه حاکم شده اند نیز اعتقادی به مقابله با تجاوزات اسرائیل ندارند و حتی جولانی گفته اجازه نمی دهد که از سوریه علیه اسرائیل اقدامی انجام شود. چنین سیاستی از سوی اشغالگران سوریه، ماهیت آنها را نشان می دهد.
حال که چنین شرایطی در سوریه حاکم کشته چه تحولاتی در منطقه شکل خواهد گرفت؟ آیا برخی از مردم سوریه همچنان مشغول پایکوبی و شادمانی برای رفتن اسد و آمدن داعش می مانند؟ آیا مشکلات و کمبودها و حملات اسرائیل به سوریه پایان می یابد؟
پرسش های زیادی در زمینه تحولات منطقه به ویژه سوریه وجود دارد که پاسخ آنها به مرور زمان داده خواهد شد اما آنچه که در ماجرای سوریه قطعی است، شکل گیری گروه های مقاومت در سوریه از میان مردم و جوانان این کشور است، تا مقابل اشغالگری گروه تروریستی داعش که با شکل و شمایل تازه وارد میدان شده تا مردم و افکار عمومی را فریب دهد، ایستادگی کند.
دیری نخواهید پایید که چهره واقعی تروریست‌های اشغالگر برای مردم سوریه نمایان خواهد شد و خواهند دید که آنها، همان هایی هستند که پیش از این مرتکب جنایات فجیعی علیه مردم سوریه شده اند، ایا می توان این جنایات را فراموش کرد؟
قدر مسلم آنچه که پیش از اشغال سوریه، بر سر لبنان و غزه رفت، برنامه و هدفی بود برای نابودی جبهه مقاومت در همه زمینه ها و کشورهایی که نیروهای مقاومت در آن حضور دارند.
غزه با وجودی که به ویرانه ای تبدیل شده است اما همچنان علیه رژیم صهیونیستی عملیات انجام می دهد و از آنها تلفات می گیرد.
در لبنان حزب الله در دفاع از مردم فلسطین به نبرد به با اسرائیل ورود کرد هر چند در این راه رهبر خود را از دست داد اما خللی در ساختار این گروه مقاومت ایجاد نشد و همچنان زنده و پویا در مقابل رژیم صهیونیستی ایستاده است.
حزب الله لبنان اگر مقابل رژیم اسرائیل مقاومت نکرده بود، دچار آنچه در سوریه اتفاق افتاد شده بود. حزب الله لبنان این کشور را از خطر اشغال به دست رژیم اسرائیل نجات داد و اجازه نداد آنها به هدف خود دست یابند.
و اما مسئله مهم دیگری که در زمینه سوریه وجود دارد نوع رفتار ایران با تروریست های اشغالگری است که اکنون قدرت را در این کشور به دست گرفته اند.
ایران در جلوگیری از استقرار حکومت داعش در سوریه نقش اصلی را داشت و در این راه سردار شهید قاسم سلیمانی با فرماندهی خود توانست دولت داعش در سوریه را برچیند.
اکنون همان ها در سوریه قدرت گرفته اند و سیاست ایران باید بر به رسمیت نشناختن تروریست هایی باشد که دستشان به خون نیروهای ایرانی آغشته است.
بازگشایی سفارت در دمشق با وجود تروریست‌های داعشی، به معنی به رسمیت شناختن آنها است.
ایران چرا باید رژیم موجود در سوریه را به رسمیت بشناسد؟ بازگشایی سفارت ایران در دمشق چه سودی برای ما خواهد داشت؟
اگر مقامات کشورمان در این زمینه تصمیمشان بازگشایی سفارت باشد، یک اشتباه بزرگ را مرتکب خواهند شد که هزینه هایی برای ایران خواهد داشت. ایران نباید اشغالگران تروریست را به رسمیت بشناسد. در این زمینه دیپلماسی جایگاهی ندارد و تنها میدان نبرد است که تکلیف را روشن می‌کند.
محمد صفری